Πολύνεκρο τροχαίο δυστύχημα με μετανάστες

12:01, 28 Ιαν 2012 | tvxsteam tvxs.gr/node/83313

Στα νοσοκομεία του Αγρινίου, του Μεσολογγίου, και της Πάτρας νοσηλεύονται περίπου 10 τραυματίες από το χθεσινό πολύνεκρο δυστύχημα, που σημειώθηκε στην επαρχιακή οδό Αστακού- Μύτικα, όπου έχασαν τη ζωή τους πέντε μετανάστες.

Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, το τροχαίο δυστύχημα έγινε όταν το κλειστό φορτηγάκι, το οποίο μετέφερε περίπου 45 μετανάστες, ξέφυγε για άγνωστους ακόμα λόγους από την πορεία του, προσέκρουσε σε βραχώδη σημεία που βρίσκονταν στην άκρη του δρόμου και ανατράπηκε.
Στην περιοχή έσπευσαν ασθενοφόρα και ξεκίνησαν η μεταφορά των τραυματιών στο κέντρο Υγείας Αστακού, όπου τους παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες και στη συνέχεια στο νοσοκομείο Αγρινίου, απ΄όπου διακομίστηκαν και στα άλλα νοσοκομεία.
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι μετανάστες είχαν ξεκινήσει από την Αθήνα με προορισμό κάποια ακτή της δυτικής Στερεάς Ελλάδας ή της δυτικής Ηπείρου, απ΄ όπου στη συνέχεια θα επιβιβάζονταν σε πλοιάριο με προορισμό την Ιταλία. Από τα πρώτα στοιχεία που έχει συγκεντρώσει η Αστυνομία, το μοιραίο φορτηγό είχε κλαπεί από το Κορωπί Αττικής, ενώ οι βουλγαρικές πινακίδες που έφερε, ήταν και αυτές κλεμμένες.
Όσον αφορά τον οδηγό του φορτηγού, οι αστυνομικοί δεν αποκλείουν την περίπτωση να διέφυγε μετά το τροχαίο, ωστόσο οι έρευνες συνεχίζονται.
Σημειώνεται ότι τους τελευταίους πέντε μήνες τα κυκλώματα διακίνησης μεταναστών επιλέγουν ακτές της δυτικής Αιτωλοακαρνανίας για να μεταφέρουν παράνομα μετανάστες στην Ιταλία. Μέχρι τώρα έχουν εντοπιστεί περισσότεροι από 500 μετανάστες, ενώ οι συλλήψεις διακινητών ξεπερνούν τις 15.
Σύμφωνα με τα όσα έχουν καταθέσει μετανάστες στις λιμενικές και αστυνομικές αρχές της Αιτωλοακαρνανίας, το ταξίδι της ελπίδας προς την Ιταλία ξεκινάει συνήθως από την Αθήνα. Τα κυκλώματα υπόσχονται στους μετανάστες ότι θα τους μεταφέρουν στην Ιταλία, αφού πρώτα πληρώσει ο καθένας περίπου 2.500 ευρώ.

Read more...

	Ένα χρόνο μετά την απεργία πείνας που ξεκινήσαμε στις 25 Γενάρη 2011, ο αγώνας μας για μια ζωή με αξιοπρέπεια, δουλειά και δικαιώματα συνεχίζεται. Είναι ένας αγώνας κοινός όλων των μεταναστών και μεταναστριών που ζουν σε όλο και σκληρότερες συνθήκες. Όλων εκείνων που χωρίς χαρτιά και χωρίς δικαιώματα αντιμετωπίζουν σήμερα όχι μόνο τις συνέπειες κρίσης, αλλά και την ραγδαία ανάπτυξη του ρατσισμού, τις φασιστικές συμμορίες και τις επιχειρήσεις «σκούπα» της αστυνομίας.   Ένα χρόνο μετά την απεργία πείνας, το αίτημά μας για τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και μεταναστριών εργαζομένων βρίσκεται στο κέντρο του αγώνα και γίνεται ακόμη πιο επιτακτικό τη στιγμή που η κοινωνία κλονίζεται από τη φτώχια και την ανεργία και χιλιάδες μετανάστες και ντόπιοι ωθούνται στην εξαθλίωση και τη στέρηση των στοιχειωδών δικαιωμάτων στη σίτιση, τη στέγη και την ιατρική περίθαλψη. Ένα χρόνο μετά την απεργία πείνας, οι κατακτήσεις μας για το ανανεώσιμο καθεστώς «ανοχής» και το δικαίωμα ταξιδιού στις χώρες καταγωγής έχουν υλοποιηθεί, με συνεχή όμως προβλήματα και συχνά ταλαιπωρία για εμάς. Ο απαιτούμενος χρόνος παραμονής για τη νομιμοποίηση χωρίς προϋποθέσεις μειώθηκε από 12ετία σε 10ετία, παρότι η συμφωνία με την κυβέρνηση αφορούσε 8ετία. Αποτέλεσμα του αγώνα μας ήταν επίσης η μείωση των απαιτούμενων ενσήμων από 100 σε 60 για την έκδοση βιβλιάριου ασθενείας για όλους τους εργαζόμενους και από 200 σε 120 για την ετήσια ανανέωση της άδειας παραμονής των μεταναστών. Ωστόσο, παρά την ρητή δέσμευση της κυβέρνησης στη συμφωνία του Μαρτίου, η χορήγηση Άδειας Εργασίας εξακολουθεί να εκκρεμεί για τους 300 πρώην απεργούς πείνας. Την ίδια στιγμή, η έκδοση νέων άδειών εργασίας έχει ουσιαστικά διακοπεί για όλους τους αιτούντες άσυλο, για χιλιάδες ανθρώπους που μαζί με εμάς αποκλείονται από την κανονική εργασία με ασφάλιση.  Το κίνημα αλληλεγγύης, που πέρσι άγγιξε πολλές χιλιάδες συμπολιτών μας και ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα, είναι ο μόνος δρόμος για να προασπίσουμε τις κατακτήσεις του αγώνα μας. Ενημερώνουμε προς πάσα κατεύθυνση πως ο αγώνας που ξεκινήσαμε τον περασμένο Γενάρη θα συνεχιστεί μέχρι τόσο εμείς όσο και κάθε μετανάστης που ζει σ' αυτή τη χώρα να αποκτήσει αυτονόητα δικαιώματα. Την ώρα που κάθε εργαζόμενος, άνεργος, νέος και συνταξιούχος πλήττεται από τα μνημόνια, τις απολύσεις και τα χαράτσια, ενώνουμε τη φωνή μας με κάθε ντόπιο και μετανάστη που αγωνίζεται για μια ζωή με αξιοπρέπεια. Γι’ αυτό, πρώην απεργοί πείνας μαζί με οργανώσεις αλληλεγγύης που τότε μας στήριξαν και συνεχίζουν να μας στηρίζουν, σας καλούμε: - Την Παρασκευή 27 Γενάρη, στις 12 το μεσημέρι, σε συγκέντρωση στο Υπουργείο Εσωτερικών, Β. Σοφίας 15, με βασικό αίτημα τη χορήγηση άδειας εργασίας στους πρώην απεργούς πείνας μετανάστες και σε όλους και όλες τους μετανάστες και πρόσφυγες Πρωτοβουλία μεταναστών εργατών πρώην απεργών πείνας και οργανώσεων αλληλεγγύης

Read more...

Κείμενο Προσφύγων ΠειραΪκής Πατραϊκής

Στο όνομα του θεού
Από τότε που είμαστε μικροί στη χώρα μας είχε φασαρία, μα εμείς δεν καταλαβαίναμε τι είναι αυτή η φασαρία. Μετά μεγαλώσαμε και καταλάβαμε ότι αυτή η φασαρία είναι πόλεμος. Άλλαζαν οι εποχές και εμείς περνούσαμε πιο δύσκολα. Έτσι φτάσαμε στο σήμερα.
Από τότε μέχρι και σήμερα σκεφτόμαστε τι θα γίνει με το μέλλον μας, ποιά θα είναι η μοίρα μας. Όταν είμασταν στη χώρα μας, μας είπαν ψέμματα. Μας είπαν ότι στην Ευρώπη έχει δημοκρατία και εκεί θα έχουμε ανθρώπινα δικαιώματα. Αλλά εδώ είναι αλλιώς. Για να φτιάξουμε τη ζωή μας πρέπει να περάσουμε τα σύνορα αλλά στην ελλάδα αυτό είναι πολύ δύσκολο.
Υποτίθεται ότι η αστυνομία υπάρχει για να προστατεύει το κόσμο. Αλλά εδώ δεν είναι έτσι. Η αστυνομία στην ελλάδα μας χτυπάει, μας κοροϊδεύει, μας συλλαμβάνει, προσβάλλει τη χώρα μας και το θρήσκευμα μας ακόμα και αν είμαστε ανήλικοι. Εμείς είμασταν στο παλιό λιμάνι κι από κει ήρθαμε στο εργοστάσιο απέναντι απ’το νέο λιμάνι για να μην έχει πρόβλημα μαζί μας ο κόσμος στην Πάτρα και με σκοπό να φύγουμε για άλλη χώρα. Πολλές φορές κι ενώ κοιμόμαστε, έρχεται η αστυνομία στις 5 το πρωί , μας ξυπνάει, μας χτυπάει, μας καίει τα χαρτιά, μας λένε ότι θα πάμε εκδρομή και μετά μας στέλνουν στην Αθήνα. Εκεί μας αφήνουν συνήθως στο Αλλοδαπών. Κάποια παιδιά που δεν έχουν λεφτά πρέπει να γυρίσουν πίσω στη Πάτρα με τα πόδια, ένα ταξίδι που διαρκεί 6 μέρες.
Αναγκαστικά πρέπει να γυρίσουμε γιατί μόνο από εδώ μπορούμε να φύγουμε. Θέλουμε να βρούμε έναν άλλο τόπο να ζήσουμε τη ζωή μας, επειδή στην Ελλάδα επικρατεί κακή κατάσταση. Όλοι μας γεννηθήκαμε από μια μάνα και ένα πατέρα. Μπορεί να μιλάμε διαφορετική γλώσσα, να είμαστε από διαφορετικές χώρες αλλά όλοι είμαστε αδέλφια.
Με την αστυνομία μιλήσαμε για τα προβλήματα μας αλλά όπως φαίνεται δεν έχουν σημασία γι αυτούς. Είτε στο πόλεμο στις χώρες μας είτε στην καθημερινή ζωή εδώ έχουμε πρόβλημα επιβίωσης. Ότι λέμε από το ένα αυτί μπαίνει και από το άλλο βγαίνει. Το μόνο που θέλουμε είναι μια ήρεμη ζωή. Μέχρι πότε πρέπει να είμαστε μακριά από τις οικογένειές μας; Γιατί δεν μας δίνουν χαρτιά να μπορούμε να ταξιδεύουμε πίσω στη χώρα μας και μετά πάλι στην Ευρώπη; Εσείς θα μπορούσατε να ζήσετε στο παλιό εργοστάσιο όπως ζούμε εμείς; Εσείς μπορείτε να τρώτε φαγητό από τα σκουπίδια; Έτσι η ζωή δεν αξίζει. Το ξέρετε ότι έχουμε ένα νεκροταφείο στη πάτρα για μετανάστες και πρόσφυγες;
Εμείς φύγαμε από τις χώρες μας για να ζήσουμε όχι για να πεθάνουμε.
Παρακαλούμε όποιον-α διαβάσει αυτό το κείμενο να αλλάξει ό,τι κακό σκέφτεται για εμάς. Αν κάποιος μετανάστης κάνει κάτι κακό δεν φταίμε όλοι γι αυτό. Ας μην αλλάζει πεζοδρόμιο όποιος μας βλέπει στο δρόμο. Κανένας θεός δεν θέλει να χτυπάς αδύναμους ανθρώπους, να τους συλλαμβάνεις, να τους κόβεις το νερό και το ρεύμα και να τους ταπεινώνεις. Όταν μαθαίνετε ότι ένας αστυνομικός χτυπάει άλλον ένα ανήλικο μετανάστη μην κλείνετε τα μάτια ή τα αυτιά σας.
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ
ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Μετανάστες και πρόσφυγες από το παλιό εργοστάσιο της Πειραϊκής-Πατραϊκής

---

In the name of god
Since we were small kids in our home countries there was trouble, but we didn't understand what this trouble was. Later we grew up and we understood that this trouble is war. The seasons were changing and every day became more difficult. By this way we reached the present day.
Since then and until today we are thinking about our future and what our destiny will be. When we were in our countries they were telling us lies. They told us in Europe we would find democracy and we would get human rights. But it is different here. To build up our lives we have to cross the borders. In Greece this is very difficult.
Supposedly, the police exists in order to protect people. Here it is not like that. The police in Greece is beating us, is mocking us, is arresting us, insulting our countries and religions - all this even if we are minors. We were in the old port area and came to the fabric on the opposite side of the new port in order that the people of Patra are not disturbed by us and with the aim to leave to another country. Many times the police comes at 5am while we are sleeping, wakes us up, beats us, burns our documents, they tell us we would go on a trip and then they send us to Athens. There they usually leave us in the Aliens Police. Some of us who have no money have to walk back to Patras, a 6-day-walk.
We are forced to return to Patras because only from here we can leave Greece. We want to find another place to live our lives because the situation in Greece is very bad. We were all born from one mother and one father. We might speak different languages, we might be from different class="odd" countries but we are all brothers and sisters.
We spoke with the police about our problems but it seems as if they do not care. Either during war in our home countries either in our daily lives here we have the problem of survival. Whatever we say goes in one *ear* and *out* the other. The only thing we want is a calm life. Until when do we have to be far from our families? Why don't they give us papers to be able to visit our families and come back to Europe? Could you live in an old fabric as we do? Could you eat food from the rubbish? Life is not worth anything like this. Did you know that we have a cemetery for migrants and refugees in Patras?
We left our homes in order to live not in order to die.
We ask everybody who reads this text to change any bad thought he or she had about us. If one migrant does something bad its not the fault of all of us. You should not change sidewalk if you see one of us on the street. There is no god who wants you to beat weak people, to arrest them, to cut them off from water and electricity supply and to humiliate them. When you see a police officer beating one more minor migrant, don't close you eyes and ears.
STOP POLICE BARBARISM
WE WANT TO LIVE IN SECURITY
WE NEED HUMAN RIGHTS
Migrants and refugees from the old fabric of the Peiraiki-Patraiki street

Read more...

     Πάτρα,  22/12/11

     Το  πρωί της Τρίτης  20 Δεκεμβρίου, κατά τη διάρκεια αστυνομικής  επιχείρησης σε άτυπο κατάλυμα  Αφγανών προσφύγων στην περιοχή  του Ρίου, ένα 16χρονο παιδί  τραυματίστηκε πολύ σοβαρά, και  νοσηλεύεται στην εντατική μονάδα του νοσοκομείου Άγιος Ανδρέας. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των φίλων του, πάνω στον πανικό που επικράτησε έπεσε στο κενό με το κεφάλι από μεγάλο ύψος, και οι αστυνομικοί ενώ είδαν το περιστατικό τον εγκατέλειψαν αβοήθητο. Το ασθενοφόρο δε, παρά τις εκκλήσεις των προσφύγων, έφτασε στο σημείο με σημαντική καθυστέρηση, που ελπίζουμε να μην αποδειχτεί μοιραία.
       Για το θλιβερό αυτό συμβάν, όπως και για πολλά άλλα  που έχουν προηγηθεί στην πόλη  μας, υπάρχουν συγκεκριμένες ευθύνες.  Ευθύνη της ελληνικής πολιτείας, που με την αντι-μεταναστευτική της πολιτική εγκλωβίζει χιλιάδες πρόσφυγες από εμπόλεμες περιοχές στην επικράτειά της, αρνούμενη πεισματικά να τους αποδώσει τα δικαιώματα που προβλέπει η Συνθήκη της Γενεύης για τους Πρόσφυγες. Ευθύνη των τοπικών αρχών, Δήμου και Περιφέρειας, που λάμπουν δια της απουσίας τους στο μεγάλο αυτό κοινωνικό ζήτημα της πόλης, αναγνωρίζοντας εμμέσως τις δυνάμεις καταστολής, Αστυνομία και Λιμενικό, ως αρμόδιους για τη διαχείριση μιας ανθρωπιστικής κρίσης. Και βέβαια ευθύνη των τελευταίων, που καθημερινά ασκούν στους πρόσφυγες σωματική και ψυχολογική βία, και που στις επανειλημμένες διαμαρτυρίες μας κρύβονται πίσω από τη μη ύπαρξη «αποδείξεων».
      Επιτέλους να σταματήσει η υποκρισία και οι «ανευθυνοϋπεύθυνοι» να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Ακόμη δεν έχει στεγνώσει η μελάνη της νέας καταδικαστικής απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τις συνθήκες κράτησης και συμπεριφοράς των μεταναστών στη χώρα μας και τα επεισόδια συνεχίζονται καθημερινά.
   Κανένας άνθρωπος δεν γεννήθηκε και δεν είναι λαθραίος. Ας δούμε πως δίπλα σε αυτούς τους «ξένους» άθλιους προστίθενται καθημερινά και οι δικοί μας, μέσα κι έξω από τη χώρα μας, κι όλοι έχουν ανάγκη συμπαράστασης και όχι απάνθρωπου κυνηγητού. Είναι υποχρέωση όλων μας να υπερασπιστούμε το δικαίωμα των προσφύγων στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, το δικαίωμά τους στη ζωή.
ΚΙΝΗΣΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ  ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΤΡΙΩΝ  ΠΑΤΡΑΣ

Read more...